Weredyczki sawantki marzycielki damy?

Utwory, które przywoływane są na kartach tej książki, a także okoliczności ich powstania i recepcji, dobitnie potwierdzają, że dotychczasowe podziały literatury były niedoskonałe. W ich efekcie bowiem ? w imię tzw. arcydzielności romantycznej ? pomijano, usuwano w cień, wyrzucano na margines (lub nawet poza) znaczny obszar literatury domowej, brulionowej, ?szeptanej?. Pewne więc redefinicje historii kultury są przy tej okazji nieuniknione. [?] Szkice z tego tomu nie pretendują do stworzenia całościowego obrazu kobiecego pisania między 1830 a 1865 rokiem. Przeciwnie, pokazują bardzo rozmaite ścieżki, którymi podążały autorki pragnące wziąć udział w życiu kulturalno-literackim narodu pozbawionego przemyślanego i systemowego wsparcia.