Nienasycona

Myślałam, że utrata pamięci to najgorsze, co mogło mi się przytrafić. Bez wspomnień o tym, kim jestem i skąd pochodzę, czułam się, jakbym podczas jazdy samochodem mogła skręcać wyłącznie w prawo. Wszystkie drogi prowadziły mnie w tę samą stronę. W kierunku, którego wolałabym uniknąć do mrocznego tunelu, w którego czeluść musiałam się zapuścić, jeśli chciałam poznać odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Okazało się jednak, że są rzeczy znacznie gorsze niż utrata pamięci. Że jest ona niczym w porównaniu z prawdą o tym, kim jestem i jakie sekrety skrywam. Przyciąganie, któremu nie potrafiłam się przeciwstawić, i pasja dzielona z mężem w połączeniu z zatartą w pamięci przeszłością wywołały całkiem nową burzę. Istny Armagedon zrodzony z dwóch odmiennych rodzajów szaleństwa. Głupia mała rybka.